برانگیختن خود آگاهی در کوچینگ راهی برای خودشکوفایی فردی

برای اینکه بتوانیم برانگیختن آگاهی در کوچینگ را بررسی کنیم وال باید بدانیم آگاهی به چه معناست:

آگاهی به معنای شناخت و آگاهی از درون خود و احساسات، افکار، اعتقادات، واکنش‌ها و رفتارهای خود است. این نوع آگاهی به افراد کمک می‌کند تا با تمرکز بر خود، از اندازه‌گیری های ذهنی و عاطفی خود آگاه شوند و بازتاب بیشتری از عملکرد و رفتارهایشان در جهت بهبود به‌دست آورند.

آگاهی درونی نقطه شروعی برای رشد شخصی و تغییرات مثبت است. افراد با داشتن آگاهی درونی می‌توانند باعث بهبود روابط خود با دیگران، ارتقاء اعتماد به نفس و ارتقاء کیفیت زندگی خود شوند. برای رسیدن به آگاهی درونی، افراد باید با صدای خود در ارتباط باشند و تمرکز بر درون خود داشته باشند تا بهبودی در هر جنبه‌ی زندگی خود تجربه کنند.

ICF بیان می‌کند که کوچ اجرایی آگاه «با استفاده از ابزارها و تکنیک‌هایی مانند پرسش‌های قدرتمند، سکوت، استعاره یا قیاس، بینش و یادگیری مراجع را تسهیل می‌کند».

برانگیختن آگاهی از صلاحیت شماره 7 در استاندارد بین المللی فدراسیون جهانی کوچینگ است، که در آن کوچ با استفاده از ابزار کوچینگ می تواند در جهت برانگیختن آگاهی به نفع مراجع عمل نماید، تا او از این کشف درونی استفاده بهینه ای را برای موضوع خود داشته باشد.

4 نوع آگاهی که برای هر فرد می تواند ایجاد شود

هنگام بررسی آگاهی برای کوچ اجرایی، درک انواع مختلف آگاهی مهم است. با شکستن اشکال مختلف آگاهی، کوچ های اجرایی می توانند بیشتر اطمینان حاصل کنند که آگاهی عمدی از کوچینگ اجرایی خود را حفظ می کنند. دکتر دیوید هانسکام 4 نوع آگاهی را بیان می کند.

1. آگاهی های زیست محیطی

این نوع آگاهی را در لحظه حال اتفاق می افتد، مانند طنین صدا، تغییر رنگ پوست، زبان بدن و…، در ارتباطات این نوع آگاهی، آگاهی غیرکلامی است، و برخی از مدیران این آگاهی را در نظر نمی گیرند، و آن باعث می شود، که اکثر حرف های واقعی کارمندان خود را از دست بدهند.

در این نوع آگاهی دیدن و دقت کردن در صدا، زبان بدن و … می تواند با ارائه سوالی مانند: ” چی شد صداتون بغض دار شد؟” یا ” به نظر می یاد مضطرب هستید، علت خاصی داری؟” مراجع از حالت خود با خبر می شود و به دنبال چرایی آن به آگاهی یا آرامش خواهد رسید.

2. آگاهی عاطفی

در هنگام ارتباط اگر بتوانیم به احساساتی که در پشت کلام ها، یا رفتار به وجود می آید و البته بروز برخی از احساسات مانند، گریه، خنده، عصبانیت و … شناخت داشته باشیم بهتر می توانید نیاز ها و چالش ها را شناسایی کنید.

ممکن است مراجع در مواقعی برخوردهای توهین آمیز، گریه، یا شرم یا …. داشته باشد، لذا یک کوچ کاملاً به احساسات خود مسلط خواهد بود و در نهایت با سوالاتی که از مراجع خواهد پرسید، مراجع را بر تعصبات یا نارحتی های غیرعمدی ایجاد شده آگاه می کن تا بتواند بر آن غلبه نماید.

3. آگاهی از قضاوت

کوچ های اجرایی و دیگر کوچ ها می دانند که باید از قضاوت ها، سوگیری های نا خودآگاه، عقاید و نظرات خود کاملاً آگاه باشند تا در مقابل مراجع بتوانند با ظرفی خالی از آن نشسته و با سوالات قدرتمند، کنجکاوانه تلاش کنند که مراجعان به اهداف خود در جلسه برسند.

4. آگاهی از الگوهای فکری و ریشه دار (هدف اصلی کوچینگ)

یک کوچ می داند که هر مراجع الگوهای فکری و ریشه داری برای خود دارد که ممکن است آن موضوع عامل محدود کنند مراجع باشد، لذا با تشخیص این الگوها و استفاده از ابزار کوچینگ مراجه را کمک می کند که خود را بیشتر بشناسد و بحث های و اقدامات عمیق تری را برای خود در نظر بگیرد.

کوچ ها با توجه به شناختی که از الگوهای فکری، باورها یا دیدگاه ها دارند می توانند آنها را شناسایی کنند تا مراجع بتواند با استفاده از الگوهای مثبت تری حرکت کند و الگوهای منفی و بازدارنده خود را شناسایی کند.

مراحل اصلی رسیدن خود آگاهی

هنگامی که این موضوع در جلسه کوچینگ قرار می گیرد کوچ برای برانگیختن خودآگاهی پس از صحبت ها مراجع را با سوالاتی مانند :

چه هنگامی اینگونه رفتارهای را داری؟
چیه اتفاقی می افتد که همچنین احساسی را تجربه می کنی؟
این اعتقادی که درباره‌ی خود و دیگران داری از کجا سرچشمه گرفته است؟
وقتی این عمل را انجام می دهی آیا با هدف‌ها و ارزش‌هایت همخوانی دارد؟
و…
سوالاتی از جنس فوق باعث می شود که در برانگیختن آگاهی فرد نسبت به آنچه واقعا خودش است کمک کند و بتواند پتانسیل های مثبت خود را آزاد و رفتارهای مطابق با ارزش ها، باورها و هویت خود داشته باشد که مراحل اصلی آن به شرح ذیل است:

۱. خودشناسی و تحلیل هویت: اولین مرحله در رسیدن به خودآگاهی، شناخت دقیق از خود و تحلیل هویت فردی است. این شامل بررسی و مرور تجربیات، اعتقادات، ارزش‌ها، قدرت‌ها و ضعف‌ها، خصوصیات شخصیتی و اهداف زندگی می‌شود،

۲. نقد سازی و تغییر باورهای منفی: در این مرحله، افراد نیاز دارند باورها و افکار منفی و محدود‌کننده خود را تشخیص دهند و آن‌ها را به چالش بکشند. تغییر باورهای منفی و جایگزین کردن آن‌ها با باورهای مثبت، به فرد کمک می‌کند تا بهترین نسخه از خودشان شوند.

۳. تجربه‌ی عمیق با خود: در این مرحله، افراد باید زمانی را به خود اختصاص دهند و با خود در ارتباط باشند. این شامل تجربه‌ی مدیتیشن، تمرین‌های تنفسی، تجسم و تمرین‌های خودآگاهی است که به کمک روانشناس می‌توانند انجام دهند.

۴. پذیرش و قبول خود: پذیرش و قبول خود و واقعیت‌هایی که به آنها دست یافته‌ایم، مرحله‌ای حیاتی در رسیدن به خودآگاهی است. این شامل قبول نقاط ضعف و توانایی‌های خود، بدون انکار یا پنهان کردن آن‌ها، می‌شود.

۵. تعامل با دیگران: تعامل با دیگران و درک از واکنش‌ها و بازخوردهایشان نیز به فرد در رسیدن به خودآگاهی کمک می‌کند. بازتاب‌های مثبت و منفی از دیگران، به افراد کمک می‌کند تا به جوانب مختلف خود بیشتر آگاه شوند.

۶. رشد و پیشرفت مداوم: خودآگاهی یک مسیر پیچیده و مداوم است. افراد باید به صورت مداوم به خودشناسی، خودباوری و خودآگاهی کار کنند و به جایگاه‌های جدید و بهتری از خود برسند. رشد و پیشرفت مداوم به فرد کمک می‌کند تا زندگی‌ای معنادارتر و شادتر داشته باشد.

سه سطح از رسیدن به آگاهی با داشتن جلسات کوچینگ

سطح 1 برانگیختن آگاهی در کوچینگ

کوچ فضایی را برای مشتری ایجاد می کند تا داستان های خود را بگوید و فضایی را برای مراجع فراهم می کند تا معضل خود را بیرون از خود ببیند. این به مراجع کمک می کند تا متوجه نقطه شروع سفر یادگیری خود شود.
مراجع از سطح هوشیاری فعلی خود شروع می کند. این اولین قدم در کشف ارتباط بین روایت های درونی و رفتارهایشان است.

سطح 2 برانگیختن آگاهی در کوچینگ

کوچ فضایی را برای مشتری حفظ می کند تا توجه خود را به خودش معطوف کند. ارتباط کوچ برای مراجعان آینه‌ای ایجاد می‌کند که به آن‌ها اجازه می‌دهد در نظر بگیرند که چگونه احساسات و باورهایشان به آنها خدمت می‌کنند یا در مسیرشان قرار می‌گیرند.
مراجع داستان های باور محدود کننده خود را بررسی می کند. اینها داستانهای خود قضاوتی و ترس از بی کفایتی است. در این مرحله، مراجع در مورد آنچه واقعاً سر راهش قرار می گیرد، قیامت را تجربه می کند.

سطح 3 برانگیختن آگاهی در کوچینگ

کوچ معتقد است که این سطح می تواند هر لحظه اتفاق بیفتد. ما ابزار احساسی هستیم و می توانیم تغییر انرژی را حس کنیم. در این فضا شاهد تجربه آگاهی دگرگون کننده هستیم. کار ما این است که از شهود خود استفاده کنیم و از مراجع حمایت کنیم تا به آنچه می آید اعتماد کند و از آن استقبال کند.
مراجع ، در این لحظه می بیند که آن داستان ها در حال ذوب شدن هستند تا حقیقت عمیق تری را که جوهر آنهاست، آشکار کنند. این لحظه ای است که در آن تفکر متوقف می شود، احساس فرا می رسد و تحول اتفاق می افتد. مشتری این قدرت را پیدا می کند که روش های جدید زندگی را آزمایش کند. این امر از ایجاد رفتارهای جدیدی پشتیبانی می کند که با گذشت زمان به عادت های جدیدی تبدیل می شوند.

نتیجه

کارل یونگ نوشت: «ما نمی‌توانیم چیزی را تغییر دهیم، مگر اینکه آن را بپذیریم. محکومیت رهایی نمی بخشد. ظلم می کند.» تکامل به عنوان انسان در مورد سفر در میان واقعیت های چالش برانگیز و روایت های درونی و یافتن دیدگاه های جدید برای احساس قدرت دوباره است.

سفر کوچینگ تحول آفرین یک مسیر مداری است که توسط انرژی و احساسات کوچ و مراجع هدایت می شود. نتیجه ای که ما برای مراجعان خود به دنبال آن هستیم، رشد مسیرهای عصبی جدید است که عادات باورهای محدود کننده را با عادت های سازنده جایگزین می کند. خودآگاهی هم کاتالیزور سفر و هم پایه ای است که مراجع بارها و بارها برای انگیزه و جهت دهی به آن بازمی گردد.

یک کوچ اجرایی هنگامی که جلساتی را با مدیران عالی برگزار می کند، علاوه بر آگاهی های فوق، ارزش ها، رفتارها، سبک های مدیریتی و رهبری و … را شناسایی می نماید و توسط مهارت خود مدیر را در جهتی که به نفع سازمان و خود اوست همراهی خواهد کرد، بدون قضاوت، بدون اجازه برای نشان دادن راهی که خود آن را درست می داند، با تمامیت در محرمانگی.